Als je er goed over nadenkt, begint elk avontuur met een gebeurtenis. Een wending in het leven. Iemand wordt ontvoerd en moet ontsnappen, een oudtante sterft en laat een fortuin na, een eenzame jongen ontvangt een vliegende brief in de bus… dat verhaal kennen we allemaal wel.
Ook wat je nu leest – deze website, dit begin – is ook begonnen met een gebeurtenis. We gaan hier niet trauma-dumpen, wees gerust. Maar ook in mijn bestaan op deze aarde kreeg ik een moment voor mijn kiezen waarop je even stilstaat. Een kantelpunt waardoor je wordt noodgedwongen toch extra gaat nadenken over het leven. Maar helaas zijn er momenten die ons herinneren aan hoe breekbaar het bestaan kan zijn.
Zo was er ook bij mij na de gebeurtenis een realisatie dat niet alles in het leven te sturen en te plannen valt. Dat het leven eigenlijk veel te kort is om maar iedere dag hetzelfde te doen zonder ooit iets te proberen. Om te wachten op “het juiste moment”.
En dan is er ergens, achterin het vergeten hoekje in je hoofd, een stoffig verlangen. Zo een droom waarvan je weet dat hij waarschijnlijk nooit uitkomt. Te ver weg, te onrealistisch of puur buiten je macht. Zoals de persoon die pas na een ontsnapping echt gaat leven. Of degene die met de erfenis eindelijk de ballen heeft om haar droomwinkel te beginnen.
Ik heb maar aangestaan en gedaan. Hup, met de tijd mee. Dit moet je doen, dat moet je doen. Ken je dat verhaal over de Rat Race? Google maar.
Na zo een dikke smakkerd, terug de realiteit in ben ik anders gaan nadenken, maar wist ik al snel antwoord op mijn grootste vraag; als dit mijn laatste week op aarde zou zijn.
‘Ik ga gewoon schrijven. Dit is eigenlijk wat ik het liefst wil’.
Dus daar gaan we.
Ik ben niet de beste
En dat zal ik ook nooit zijn. Maar ik hoop wel een schrijver te zijn die de lezer met zich meesleurt. Hup, de duisternis in – om zo in mijn wereld binnen te stappen.
Want na jaren bang te zijn geweest voor wat iedereen van mij zou denken, is het nu toch echt tijd om niet te “proberen”, maar om te doen en gewoon niet bang te zijn voor wat alle anderen ervan vinden. – Natuurlijk is feedback en nette commentaar altijd welkom. Als ik er maar van kan leren.
Het beeld wat ik voor me heb is simpel. Maar simpel is niet altijd makkelijk uit te voeren. Daarom zal ik mijn plannen stap voor stap uitvoeren. Ik begin eerst met het starten van een website, ik schrijf blogs wanneer ik daar de tijd, energie en inspiratie voor heb. Maar ik focus me voornamelijk op mijn horrorverhalen en mijn eigen driedelige duistere universum, De Wede. Of zoals ze daar zeggen; Trestrada.
Ik hoop oprecht dat je veel plezier haalt uit mijn verhalen. Dat zou me trots maken – en nog meer zin geven om verder te schrijven.