Waarom doe ik wat ik doe?
Eerlijk? Ik denk niet echt dat het uit te leggen valt, maar als ik het toch zou moeten proberen komt het hier ongeveer op neer;
Horror voelt “knus”
Ja. Knus.
Niet zoals je gloednieuwe teddy dekbed of warme chocomelk. Nee, nee. Het voelt áls warme chocomelk OP een ijskoude, natte winterdag waar de lucht niet meer is dan een eeuwigdurende grote grijze massa. Waar iedereen met paraplu’s en handschoenen loopt te mopperen op het weer en waar jij en je ‘fellow knussenaars’ lekker warm in een cafe zitten. Starend naar buiten en wetende dat je voorlopig kan blijven waar je bent. MET je boek.
Het voelt voor mij vertrouwd en – gek genoeg – comfortabel.
Het is het enige genre waar ik moeiteloos mijn aandacht bij kan houden. Het trekt je constant het wereldje in waarvan je weet dat je veilig bent als lezer.
En dan, de boekenroes. Heb jij hier ook weleens last van?
Het moment dat je je boek móet wegleggen omdat je nu eens echt een keer moet gaan beginnen met koken – maar dan vervolgens blijft denken of Shelly nou een keer uit dat hol vol met uitwerpselen en lijken gaat kruipen. Je zit nog helemaal in dat boek. Je analyseert, herkauwt wat je hebt gelezen en bedenkt zelf al wat volgende scenario’s wat eventueel zou kunnen gebeuren als jij de schrijver was. Dit gevoel heeft niet echt een officieel woord, maar ik noem het de boekenroes. Je kijkt sowieso alweer uit naar je volgende leessessie.
Het kan trouwens ook zo zijn dat je dit helemaal niet hebt. Ik denk dat het ongeveer hetzelfde geval is als met ASMR. Sommige mensen hebben zo een brain tickle en anderen weer niet.
Ik hou ervan, van die roes. Sommige mensen zijn jaloers als ze horen hoe goed anderen zich helemaal in een goed verhalen kunnen verliezen. Zich laten meesleuren zelfs, door de wereld van een schrijver. Alsof je er zo instapt en later weer terug komt. Net zoals dromen.
Daarom hoop ik zo’n boekenroes te kunnen creëren in mijn eigen verhalen.
Dat jij je even ergens anders mag bevinden en dat ik je help met dromen.
Dat het voelt alsof je binnen zit, terwijl het buiten stormt en regent.
Dat jij je een beetje thuis voelt — in het donker.